Excursie Rotterdam / Kinderdijk

Om 10.00 uur verzamelden de studenten en de coördinator zich op Rotterdam Centraal. Het was een beetje regenachtig maar tussendoor scheen ook het zonnetje!

Toen iedereen was gearriveerd, zijn we te voet naar de Euromast gelopen. Daar aangekomen zijn we helemaal naar boven gegaan voor een mooi uitzicht en om wat foto's te nemen. Daarna hebben we lekker wat gedronken.

Op naar Kinderdijk! Dat was ook nog een stukje lopen naar de boot, want het is een stukje varen om bij Kinderdijk te komen. Onderweg kwamen we een echte Hollandse patatboer tegen en de studenten hadden wel zin in een snack. Hup daarna op weg naar de boot! En wat begon het te hagelen, dus dat werd even schuilen! De studenten keken hun ogen uit. Op weg in de boot werd er volop gezellig gekletst met elkaar en leuke foto's gemaakt. Het begon wel weer wat te regenen toen we aankwamen op Kinderdijk en het was best behoorlijk frisjes maar dat mocht de pret niet drukken. Eerst liepen we langs hele kleine ambachtshuisjes en vervolgens de dijk op! En oh wat een molens. De studenten waren allemaal erg geinteresseerd en het zonnetje begon weer te schijnen. Na een eindje gelopen te hebben zijn we weer teruggekeerd naar de boot. Het werd toch weer wat frisjes. Eenmaal terug in Rotterdam gingen we als afsluiting heerlijke pannekoeken eten waar de studenten zo gek op zijn. Heerlijk smullen. Het was ondanks wat buitjes toch een prachtige dag geworden.

Afscheid nemen bestaat niet

Goed voorbereid met een kladblokje waarop alle vragen stonden, als een echte journalist, ging ik onze Braziliaanse vriend interviewen. Maar welke plaats op school is geschikt om te interviewen? Niet in de mediatheek, daar moet je stil zijn. Niet in het klaslokaal, mogen leerlingen alleen met toestemming van leraren. En ook niet in de zitkuil, te druk. Bleef over de stilte ruimte boven. Algauw kwamen er nieuwsgierige Aagjes uit VWO 5 zich mee bemoeien. En niet alleen zij, maar ook leraren. Ik, nu beseffend dat mijn vragen niet nodig zijn, pakte de aangeboden kans en vroeg aan mijn mede leerlingen wat ze altijd al wilden weten van een zekere Braziliaan die binnenkort terug gaat naar zijn zon, zee en studie. En de vragen stroomden gestaag uit hun mond: ik kon het nauwelijks bijhouden met schrijven.

Profile
Naam: Gustavo Batista
Geboortedatum: 23 november 1991
Land van herkomst: Brazilië
Komst in Nederland: 23 augustus 2009
Terug naar Brazilië: 3 juli 2010
Hobby's: Achter de computer zitten, voetballen
Schoenmaat: 44
Kleur haar en ogen: Zwart en bruin
Karakter( beschreven door omstanders): grappig, niet oppervlakkig, is eerlijk,aardig, een leuke jongen

Allereerste vraag is om zijn loyaliteit voor Nederland te testen: Voor wie ben je tijdens de WK?
Brazilië. (Dat is snel geantwoord). Ik ben voor Brazilië, maar als ze eruit liggen dan ga ik voor Nederland. Maar als Brazilië en Nederland in de finale staan, dan gaat mijn loyaliteit absoluut naar Brazilië. Trouwens, als ze tegenover elkaar staan, dan wint Brazilië toch wel. Hahah!

Wat ga je het meest missen van Nederland?

Het voetballen elke week. Het is anders dan in Brazilië, daar ‘zit' je niet op voetbal. Je kunt er wel op zitten, maar dan moet je wel heel goed zijn en verder mee willen gaan. Hier in Nederland maakt het niet veel uit hoe of je slecht bent. Het is, hoe noemen jullie dat? ( Leuk, mooi, fijn, gezellig, leuke ervaring?) Ja, het is gezellig!

Wat was het leukste wat je in Nederland hebt gedaan?
Het zal wel raar klinken, maar het verven van het huis van mijn gastzin samen met de hele familie was toch echt een heel leuke ding om te doen. Het is niet wat we deden, maar de sfeer die maakte het helemaal geweldig. Het zal me altijd bij blijven.

Vertel eens wat je van het Lauwers College vond.
Het is niet echt saai, het is school. De leraren zijn goed en weten wat ze de leerlingen leren. Het is natuurlijk wel anders dan in Brazilië met de lesindeling en klassenindeling. En ook de manier van toetsing is anders dan op scholen in mijn land. Het is ook wel vreemd om les te volgen ‘s middags. ( Ja, dat kun je wel zeggen!) In Brazilië heb je alleen 's ochtends les. Heerlijk, heb je de middag voor je, ook al moet je dan wel andere dingen doen.

Hoe is het met de liefde?
Met de liefde is het prima. Gaat heel goed.

Kun je specifieker zijn over die liefde?
Nou, ik heb een vriendin. Ik kende haar al eerder, maar we waren toen gewoon vrienden. Tijdens één van mijn reizen naar het buitenland werden we meer dan alleen vrienden. Ze is 18 jaar en is een Braziliaanse, zij is ook een uitwisselingsstudent.
(Geen blond en blauwe ogen voor hem.)

Reizen hé?
Ja, dat heb ik de afgelopen jaar heel vaak gedaan. Ik ben naar verschillende landen in Europa geweest die echt de moeite waard zijn om heen te gaan. Ik ben naar London geweest: alle clichés over Engeland zijn echt waar! Parijs: heel mooie stad, ben er geweest met mijn moeder en zus. Geneve: heel veel nationaliteiten waren hier aanwezig, ik beschouw het als een wereldwijde stad. Rome lijkt meer op Brazilië met veel mensen op straat ook als het donker is. Ik denk dat ik het daarom het leukste stad vond. Of misschien omdat ik daar mijn vriendin heb ontmoet. Verder ben ik naar Belfast, Dublin, Zurich en Berlijn geweest. Allemaal mooie steden en een fantastische ervaring opgebouwd. O ja! Ik ook nog naar Amsterdam geweest. Daar was ik heen met mijn moeder en wat vrienden. Ik ben er ongeveer vijf keer heen geweest. Een andere Braziliaan, ook een uitwisselingsstudent, ging er wel elke week heen! Dat is grappig. Voor ons is het gewoon een leuk toeristending. Verder niks1

Weet je, ongeveer een jaar geleden werd je ook al geïnterviewd. Toen moest dat in het Engels gebeuren, nu beantwoord je gewoon de vragen in het Nederlands.
Trots glimlachend: Ja, dat is fijn. Nu kan ik mensen verstaan wat ze tegen me én over me zeggen. Als ze maar niet te snel praten. Ik heb Nederlands met behulp van boeken lezen, tv kijken en zo veel mogelijk onder Nederlanders zijn geleerd. Dat laatste was de makkelijkste. Als je ooit zo'n soort reis wilt maken, dan raad ik je aan zoveel mogelijk onder de mensen te zijn en veel met hun praten. Ook moet je doen wat je gastgezin doet.

Nederland staat bekend om zijn slechte weer.
Dat klopt helemaal. Weten jullie die strenge winter nog? De eerste drie dagen waren het leuk. Een beetje sneeuw die valt is voor een Braziliaan een hele ervaring op zich al. In Nederland werd het niet een beetje, het werd een hele hoop sneeuw! Zo als ik al zei, leuk voor drie dagen. Daarna kreeg ik er een bloedhekel aan. In alle landen waar ik geweest ben, wint jullie slechte weer het! Ook al is het weer hier slecht, toch wil ik hier eens later terugkomen. Het is een makkelijk land, het leven is goed en de mensen zijn hier echt aardig. Vooral mijn gastgezin. They'are the best!

Gemaakt door Wuyata Sowa

Familie Bjisterbosch heeft al veel ervaring met buitenlandse studenten!

Daniël Goodgod uit Brazilië heeft bij ons in huis gewoond.Het is altijd weer leuk om een verhaal te schrijven over je gezin en foto’s bij elkaar te zoeken.

Daarna is het altijd weer moeilijk om een keuze te maken uit de verschillende dossiers. We proberen een beetje tussen de regels door te lezen, maar dat is heel moeilijk. Voor ons is het altijd belangrijk welke hobby’s de studenten hebben, daar kun je een beetje uit halen of iemand in je gezin past.

Voor Daniël hebben we inmiddels al 4 andere studenten gehad, een Braziliaan, twee Belgen en een Australische. Wij zijn in contact gekomen met Travel Active toen één van onze zoons met het Work and Travel programma naar Australië ging. Wij vonden dat wij toen de ruimte hadden voor iemand uit het buitenland om ons land te leren kennen. We vinden het ook erg leuk om iemand ons land te laten zien en kennis te laten maken met onze cultuur.

Daniël is een leuke spontane jongen met humor. Hij pastte goed in ons gezin. Onze jongste telg (een hondje) wil hier graag iets over vertellen; “Ik woon nu sinds oktober ook in dit huis. Daar wonen mijn baasje en het vrouwtje, maar ook nog een jongen die soms wel in 3 talen tegen mij praat!! Zit kan ik wel verstaan en “sit” ook nog wel maar “sentaar” is toch wel erg gek. Het leukste vind ik om met zijn vingers te spelen, mijn tandjes zijn nog lekker scherp dus dat bijt goed. Aan de riem naar buiten gaan is nog wel eng, maar gelukkig zegt die jongen dan allerlei gekke woordjes tegen me en dan ga ik maar gauw tussen zijn benen lopen!! Ik vind het wel een heel leuk baasje en over 8 maanden zal ik alles wel verstaan denk ik want hij spreekt ook al Nederlands!

Hij kan ook erg leuk met twee stokjes en een gek ding dat ze een diabolo noemen spelen. Heb ik drie tennisballen gekregen om mee te spelen en dan gaat hij er mee spelen, alle drie tegelijk de lucht in. Nu hoorde ik mijn baasjes zeggen dat ze hem aan het circus willen verkopen omdat hij dat zo leuk kan, als hij mijn ballen maar hier laat!”

Daniël vertelt: de gekste gewoonte hier is toch wel het eten. De lunch is in Brazilië de belangrijkste maaltijd, je eet dan veel en met elkaar. Hier neemt iedereen een boterham mee naar school! Het avond eten is pas een goed gevulde maaltijd dus tussendoor worden er veel koekjes gegeten, het liefst met chocola!! De eerste dagen had hij daar veel moeite mee.

De ervaringen zijn over het algemeen erg goed. Met één van de studenten ging het niet zo in ons gezin en toen heeft Travel Active een ander gastgezin voor hem gezocht. Met de overige 3 studenten hebben we nog veel contact. Vooral met een jongen uit België is het contact intensief. Hij komt af en toe hier en wij gaan ook regelmatig naar zijn familie. Ook met het Australische meisje is er contact via e-mail. Wij hopen straks met Daniël ook het contact op die manier te onderhouden. We hebben straks een aardige wereldreis in het vooruitzicht als we al onze studenten willen bezoeken!

Familie Bjisterbosch

Wie kwam er bij de familie de Roo in huis?

Kinderen worden toleranter...

Wij zijn een jaar geleden met Travel Active in contact gekomen, via een heel klein berichtje in een plaatselijke krant.

Daarin werd met spoed een gastgezin gevraagd. Daarop hebben wij gereageerd en twee dagen later hadden wij onze studente uit Brazilië in huis. Wij hebben ons er toen dus niet op kunnen voorbereiden. Gelukkig hadden we ervaring met buitenlandse gasten, van een dansfestival. Maar die bleven maar een week. En Isabela 5 maanden. Maar de tijd is omgevlogen. Ze moest net als alle Nederlandse kinderen, op de fiets naar school. Elke dag 7 kilometer heen en ook weer terug. Ze vond het eerst erg eng om te fietsen, maar nu ze weer terug in eigen land is, mist ze haar fiets heel erg.

In de tijd dat ze bij ons was, werden wij er vaak aan herinnerd hoe je dingen gewoon kunt gaan vinden. Bladeren die van de bomen vallen. Paddestoelen, rood met witte stippen, die echt bestaan. Die komen dus niet alleen in sprookjes voor. Dat water van een sloot ineens in ijs kan veranderen. Door haar zijn we toch iets bewuster naar dat soort dingen gaan kijken. Nu ik dit soort dingen weer zie, moet ik aan onze Isabela denken. Het afscheid viel ons zwaar. Brazilië is zo ver weg en wij hebben toch wel een heel hechte band met haar gekregen.

De eerste weken waren erg raar, zo zonder haar. Iedere keer pakte ik zonder na te denken 5, in plaats van 4 borden. En net toen ik daaraan gewend was, kregen we weer een student in huis. Antoine uit België kwam voor 7 weken bij ons in huis. Het klikte niet zo goed met zijn gastgezin en hij kwam vragen of hij bij ons kon blijven. Wij kenden hem al, omdat hij samen met Isabela eigenlijk in een gastgezin zou gaan. Hij zat ook bij ons in Nieuw-Buinen en kwam dus vaak over de vloer.

Met hem heb ik heel wat uren in de keuken gezeten, om foto's in te plakken. Hij had in de maanden dat hij hier al in Nederland was, heel veel foto's gemaakt. Hij heeft dat zelfs niet af kunnen krijgen. Als afscheidscadeau hebben we hem o.a. lijm, schaar en stickers gegeven.

Hij werd door zijn ouders gehaald. Wij hoefden deze keer dus niet naar Schiphol. Misschien zien we elkaar nog eens weer. België is niet zo ver weg.

Ondertussen hadden wij de papieren van de studenten van augustus gekregen.

Het zou niet eenvoudig geweest zijn, om daar iemand uit te kiezen. Iedere student heeft z'n eigen charme. Gelukkig kwam ons zoontje van 5 met het verlossend antwoord. Célia uit België moest het worden. Er was geen discussie over mogelijk. Na een seintje van Travel Active kon het echte kennis maken gebeuren. Via brieven, kaartjes en natuurlijk e-mail. Een paar dagen voor ze bij ons zou komen, heeft ze ons gebeld. Dat was een nerveus moment. Zij begreep mijn Nederlands niet en ik versta geen woord Frans. Het is verbazend, hoe snel ze die achterstand heeft ingehaald. Na één dag was het eerste woordje (muis) al in het Nederlands gedroomd. Dit is vast een record. Nu zo na de herfstvakantie kunnen we beginnen met de puntjes op de i te zetten. Bijvoorbeeld, dat je in het Nederlands toch echt wel een komma moet schrijven. Zij en nog andere Belgische studenten hadden geleerd dat het in het Nederlands niet werd gedaan.

We zitten nog midden in deze periode van opvangen van een student. En gelukkig hoeven we nog geen afscheid te nemen. We kunnen dus nog een tijdje van elkaar genieten en leren.

Wij zijn blij met onze 'grote dochter' en Geanne (9) en Berni (6) zijn blij met hun 'grote zus'. En ik heb het gevoel, dat het wederzijds is. Het afscheid zal ongetwijfeld weer moeilijk zijn. Maar gelukkig hebben we de digitale weg. Het is altijd leuk, als we wat van onze buitenlandse 'zoon' en 'dochter' horen.

We gaan het zeker weer doen. We hebben de mogelijkheid om ze deze kans te geven. En voor ons is het ook goed, het maakt ons en de kinderen toleranter. Er wordt altijd zo negatief over buitenlanders gesproken. Maar het kan ook positief zijn. En dat leren we door Travel Active!

Familie de Roo

Met de bus naar Berlijn!

Op vrijdag 16 april vertrokken ruim 30 studenten samen met een aantal begeleiders naar de hoofdstad van Duitsland: Berlijn!

Helaas hebben ze nog even in de file gestaan waardoor ze pas in de avond arriveerden in Berlijn. Na snel wat gegeten te hebben zijn de studenten en hun begeleiders meteen naar het hotel gegaan om uit te rusten van de lange reis. De volgende morgen moest er weer vroeg worden opgestaan omdat er een stadswandeling in Berlijn gepland stond. Ruim 4 uur hingen de studenten een de lippen van de gids die alle ‘ins en outs' wist van deze eeuwenoude stad. Maar na 4 uur was het dan ook tijd voor wat vrije tijd zodat de studenten Berlijn op eigen houtje konden ontdekken. Om half 7 hebben ze lekker gegeten bij het Hard Rock café en hebben ze gezellig nog iets gedronken. Zondag zijn ze met de bus nog even naar Eastside Gallery en het Holland Viertel geweest waar naar het tulpen festival aan de gang was. Hebben de studenten toch nog iets ´Nederlands´ meegekregen in Berlijn ?
Bekijk snel de foto's van de excursie...

With the bus to Berlin...

On April 16th the students and some local coordinators went to the capital of Germany : Berlin!
Unfortunately they had a traffic jam so they arrived a little late in Berlin. After dinner the students and the local coordinators went to their hotel to rest from the long trip.
The next day everyone had to wake up early because a walking guided tour was planned by the Travel Active staff. De guide knew everything about the city, so he told the students all the ‘ins and outs' of the centuries old city. After the guided tour the students had some free time to explore Berlin by themselves. In the evening they all had dinner at the Hard Rock Café in Berlin. On Sunday, the last day of the excursion, they went to the Eastside Gallery and Holland Viertel. At the Holland Viertel there was a small tulip festival so even in Berlin, the students get something Dutch ?

Check out the pictures of the excursion...

Eet smakelijk..

Via het High School Holland programma van Travel Active komen er jaarlijks tientallen buitenlandse studenten uit de hele wereld naar Nederland om kennis te maken met onze Nederlandse cultuur en taal.

Op zaterdag 6 december zijn een aantal vrijwilligers samen met hun studenten gaan uit eten in Assen. Het was een gezellige avond en iedereen vond het leuk om elkaar weer te zien. Onder het genot van een hapje en een drankje werd er gezellig bijgekletst en werden de eerste indrukken van Nederland besproken. Wordt vervolgd...

Titel: Bon appétit...

On Saturday the 6th of December some of the local coordinators organized a little excursion for their students. They went out for a dinner in Assen and talked about the first impressions of Holland. It was a great evening and everybody was happy to see each other. To be continued...

Laurence Tack uit België (augustus 2009-januari 2010)

Ik zou dit verslag beginnen door een uitlegging van waarom ik deze ervaring doe.

Enkele jaar geleden wilde ik tolk worden en voor deze studies is het natuurlijk noodzakelijk een goede Nederlands en Engels te kunnen praten. Ik heb dus besloten naar Nederland en naar de Verenigde Staten te gaan.

Ongeveer een week voor mijn vertrek begon ik bang te zijn, ik wist niet precies wat ik moest verwachten of hoe het zou zijn. En eindelijk is de 28 augustus aangekomen en moest ik de bus instappen. Dat was een moeilijk moment, ik wist dat ik mijn familie en mijn vrienden niet meer tijdens een semester zou zien, maar aan een andere kant wist ik dat ik deze ervaring nooit zou vergeten!

Daarna ben ik in Nederland aangekomen. Ik heb dus voor de eerste keer mijn gastgezin gezien, we hebben kennis gemaakt en zijn naar Annen vertrokken. De eerste dagen waren vermoeiend maar wel leuk, ik heb andere leden van de familie ontmoet en ben naar de stad gegaan; ik heb dus mijn nieuwe leven een beetje ontdekt.

Een week later was het tijd om naar school te gaan. Ik had nooit kunnen weten dat het zou zo moeilijk zijn… Toen ik thuis ben teruggekomen was ik bedroeft omdat ik niks had kunnen volgen. Natuurlijk was het normaal, maar het was ook de eerste keer voor mij dat ik dit gevoel had! Maar elke dag ging het een beetje beter en snapte ik een beetje meer dan de vorige keer.

De week voor de herfstvakantie ben ik naar Berlijn met school vertrokken, wat erg leuk was omdat ik nooit daar was gegaan maar ook omdat deze reis het mogelijk maakte om meer met andere leerlingen te praten en kennis te maken. Nu gaat het echt beter op school. Ik ben daaraan gewent, wat een beetje tijd heeft genomen want een verschillend is dan wat het in België is. Inderdaad was mijn school in België veel kleiner en zaten er niet zoveel leerlingen dan in mijn school hier, in Nederland.

Ook begrijp ik bijna alles tijdens de lessen en blijf ik vaak met dezelfde mensen, wat ik leuker dan vroeger vind! Ik hoop dus dat het nog leuker zal worden, hoewel deze eerste semester binnenkort zal eindigen…Wat mijn gastgezin betreft, ben ik erg blij! Ik vond het gemakkelijk om in deze familie te integreren. Inderdaad zijn ze heel aardig. Bovendien is één van de dochters van mijn gastouders ook voor een uitwisseling programma vertrokken dus leven ze een vergelijkbare ervaring als ik. Ik denk dus dat ze soms meer kunnen begrijpen wat ik leef dan andere gastgezinnen.

Ik wil ook zeggen dat ik wat ze doen heel tof vind. Inderdaad denk ik dat het niet altijd eenvoudig kan zijn om je huis aan iemand die je helemaal niet kent te openen omdat het heel verrassend kan zijn. Deze verrassingen kunnen natuurlijk goed zijn, maar soms zijn ze slecht, en dan is het iets anders…Als je niet omgaat met de student, als hij/ze je regels niet begrijpt, wat moet je dan doen?

Ik ben dus erg blij van mijn ervaring! Natuurlijk zijn sommige dagen niet zo gemakkelijk als anderen, maar dat vind ik normaal want soms denk ik meer over mijn familie en mijn vrienden en mis ik ze. Maar deze momenten heel kort zijn als ik ze met de verrassende momenten die ik heb geleefd, die ik leef en die ik zal nog leven vergelijk!

Eindelijk zou ik aan mensen die dezelfde ervaring zouden misschien doen dat ze niet moeten aarzelen! Alle de momenten die we, uitwisseling studenten, in het buitenland leven uniek zijn! Daarvoor moeten ze het durven!

Rafael woont inmiddels al 11 maanden in Nederland. Lees hier wat hij over Nederland vind

Na 11 maanden heeft Rafael een verhaal geschreven over wat hij van Nederland vind.

Ik wil beginnen deze tekst te schrijven met wat ik leukste vind hier in de Nederland. In het begin, was alles anders dan in het land ik uit kom. Dat was echt leuk omdat alles nieuw was!

Als ik zeg alles, bedoel ik school, taal, mensen, familie, eaten…een andere leven zeg maar! Mijn grootste problem was de taal. Nederlands is een moeilijke taal, maar ik denk dat nu komt goed. Ik ben hier voor elf maanden, dus weet ik hoe alles werkt. Mijn familie eet altijd om zes uur ’s avonds en ik moet elke woensdag en zaterdag afwassen. Is niet echt bijzonder, maar dit hoef ik niet te doen thuis in Brazilië.
Het weer hier in Nederland was ook een groot problem voor mij, want het is hier veel kouder dan in Brazilië. In Nederland hab ik voor de eerste keer in mijn leven echte sneeuw gezien.
Mijn school is helemaal anders van mij school in Santos. Hier zitten ongeveer 3000 leerlingen. Is meer dan twee keer zoveel mensen dan in Oirlo wonen, mijn dorp hier in Nederland.
Zoals ik al zeg, Oirlo is de naam van mijn nieuwe woonplaats. Ik moet zeggen dat ik een beetje bang was om in een plaats met minder dan 15000 mensen te wonen. Mijn stad in Brazilië, Santos, is veel groter dan Oirlo. Daar wonen bijna één miljoen mensen.
Mijn nieuwe familie is echt leuk! Iedereen vond het leuk dat ik er was in het begin praatten wij allemaal Engels thuis.

Mijn gastmoeder is een onderwijzeres lerar, en daarom kon ze mij thuis helpen bij het Nederlands te leren. Mijn eerste woord, in het Nederlands was ´lekker´Ik hab geleerd in de oriëntatieweek, want het is echt beleeft om een compliment te geven aan je gastmoeder als zij lekker gokookt heeft. Ik vind bijna alle typische Nederlandse gerechten lekker, behalve rodekool niet. Is ECHT vies! De eerste keer dat ik het had gegeten moest ik echt overgeven.

Ik hab hier nieuwe vrienden gemaakt. Dat zijn bijna allemaal ook buitenlanders. Wij praten altijd over onze landen, in het bijzonder over voetbal.

Over een paar weken ga ik terug naar Brazilië. Dit is een beetje triest maar Braziliëis mijn thuis, mijn plaats. Maar ik wil zeker hier terugkomen om de vrienden die ik hab hier gemaakt op te zoeken. Misschien wil ik hier ook naar de universiteit gaan, omdat Nederland veel rijker dan Brazilië is, zodat het gemakkelijker zou zijn om een goed leven te nemen. In mijn land zijn er vele fundamentele problemen zoals basisinfrastructuur en corruptie bij de overheid hebben dus ik zou willen dat mijn kinderen daar te verhogen, hoewel nog steeds, vind ik Brazilië het mooiste en het beste land in de wereld.